Liefde op het eerste gezicht

‘Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?’
Die vraag werd me een paar weken geleden gesteld.
Vroeger zei ik altijd volmondig “ja”. Want ik was tenslotte al smoorverliefd op mijn middelbare schoolcrush vanaf het eerste moment dat ik hem zag.
Er was ook een programma dat hetzelfde heette en daar was ik helemaal gek op.
Het was een beetje de voorganger van First dates, Married at first sight en noem het maar op.
Wikipedia zegt het volgende erover:

Het draaide in Liefde op het eerste gezicht om zes vrijgezelle deelnemers (drie mannen en drie vrouwen) tussen de 18 en 32 jaar die elkaar voor de opnamen nog nooit gezien hadden. De kandidaten ontdekten aan de hand van zes vragen of ze mogelijk bij een van de andere deelnemers zouden passen.
De vragen werden van tevoren niet aan de kandidaten getoond, wat spontane antwoorden opleverde. Uiteindelijk ontstonden er geen, één of meerdere koppels.
Wanneer een man en een vrouw elkaar uit hadden gekozen mochten ze buiten het programma om een avondje met elkaar uit. In de volgende uitzending kwamen ze daar vervolgens op terug. Met behulp van acht vragen werd getest of ze echt bij elkaar pasten. Als alle vragen goed beantwoord werden, wonnen de kandidaten een verre vliegreis.

Ik vond het ook deels heel leuk omdat ik als klein meisje lichtelijk verliefd was op Mike Starink die het programma presenteerde. Het was leuk vermaak en ik vind het jammer dat het niet meer op tv is.

Toch denk ik nu anders over liefde op het eerste gezicht. Zou het niet beter zijn als het: aantrekking op het eerste gezicht heette? Of potentie op eerste gezicht? 😂
Je kunt tenslotte qua uiterlijk gelijk helemaal gek op iemand zijn, maar dat is nog geen liefde. Liefde gaat dieper dan een eerste oogopslag. Iemand kan een goede kledingstijl hebben, en mooie glimlach, ogen waar je keer op keer weer in kunt verdrinken. Maar wanneer hij een uiteindelijke klootzak blijkt te zijn, zou dat waarschijnlijk niet verder gaan dan een oppervlakkige friends with benefits.

Het kan zijn dat het hele plaatje klopt en dat naast iemands uiterlijk, het innerlijk ook helemaal past. Maar dat zie je niet gelijk op het eerste gezicht. Daarvoor komt (als het goed is) toch wel meer bij kijken. Misschien is dat ook wel de reden dat Tinder vaak niet werkt. Iemand kan een leuk uiterlijk hebben, maar zoals ze vroeger altijd zeiden: van een mooi bord kun je niet eten.

Toch kan het ook andersom zijn. Als ik kijk naar wat voor mannen ik van tv of op instagram knap vindt, zijn dat andere mannen dan met wie ik echt gedate heb of een relatie heb gehad. Zoiets kan dus ook groeien, waardoor je uiteindelijk toch kriebels voelt, wanneer je iemand ziet.

Anyway, voor liefde komt in mijn ogen veel meer kijken, dan een eerste blik. Heel misschien verander ik nog van gedachte, wanneer ineens mijn ware voor me staat. Als het zover is, zijn jullie de eerste die het horen. 😉