Birthdaysex 1

“En dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht.”
Eindelijk kan ik het laatste nummer instarten. De mensen die er nu nog zijn, horen bij het personeel of zijn de stamgasten die bijna de kroeg uitgedragen moeten worden. Elke week weer opnieuw.
Deze week is dat niet anders en toch ben ik een beetje nerveus. Want tussen alle vriendinnen van de barmannen, staat Zoë. En vandaag hoort Zoë bij mij. Ze gaat mee naar huis.

Maandenlang probeert ze contact met me te leggen, maar is ze te verlegen om het door te zetten als ik eindelijk voor haar neus sta. Dan giechelt ze wat en weet ze niet hoe snel ze weg moet komen. Achteraf krijg ik dan een berichtje van haar. Veilig op afstand, maar het maakt me gek.
Elke week is ze er weer met haar vriendinnen. Danst ze voor mijn neus en daagt ze me uit. Ze houdt me in de gaten en ik doe hetzelfde bij haar. Wanneer ik langs haar loop, raak ik haar even aan en voel ik haar opschrikken. Ze wordt rood en het vuurwerk is al met deze kleine aanraking opgewekt.
Ze vraagt liedjes aan, geeft me drankjes, maar nooit durft ze echt te praten.

Tot vandaag. Ze is morgen jarig en via facebook heb ik haar al gefeliciteerd. Brutaal over de app als altijd vraagt ze om een echte felicitatie, wanneer ze het komt vieren bij mij in de kroeg. Ik zou haar zo graag feliciteren, dat ik zelfs te vroeg ben. Wat zou ik dat brutale mondje graag snoeren.
Om half twaalf zie ik haar met haar vaste groep vriendinnen binnenkomen. Haar blik vindt gelijk de mijne en verlegen lacht ze naar me. Ik grijns terug naar haar, maar focus me op mijn draaitafel. Langzaam loopt ze langs me en ik kijk stiekem op.
Damn!
Ze draagt een strakke leren broek waarin haar billen ontzettend goed uitkomen. Haar topje schijnt door en ik zie haar bh erdoorheen.
Voor ze het doorheeft, kijk ik weer de andere kant op. Haar ritueel is altijd hetzelfde. Eerst lopen ze achter naar de garderobe, gaan ze naar het toilet en daarna komt ze met een drankje nonchalant, pal voor mijn neus staan.

Ik had gelijk. Deze keer hoeft ze niet te rijden en drinkt ze wijn. En daar kan ze niet tegen, dat heb ik al gemerkt. Ze wordt losser, soepeler en geiler. En het is haar verjaardag. Om twaalf uur draai ik altijd standaard “Happy Birthday”, maar als ze denkt dat ze de enige is die kan teasen, heeft ze het mis.
Haar beste vriendin komt bij me staan. Alsof ik niets door heb, houd ik mijn koptelefoon op en draai wat aan de knopjes.
Ze tikt me aan en pas na een aantal tellen, doe ik mijn koptelefoon af.
‘Zoë is jarig, wil je zo een liedje voor haar draaien?’
Ik grijns. Kijk naar Zoë en ze neemt snel een slok van haar wijn.
                ‘Die staat al klaar. Ze zal de verjaardag van haar leven krijgen’, schreeuw ik boven de muziek uit.

Zoë haar ogen worden groot, wanneer ze te horen krijgt van haar vriendin wat ik juist ingefluisterd heb. Ik loop naar de barman en regel een shotje voor Zoë en haar vriendinnen, precies om twaalf uur. Onopvallend kijkt ze naar de klok en danst door.
Precies om twaalf uur, zet ik Birthdaysex op van Jemerih. Ze lacht, wordt gefeliciteerd en pak de microfoon. Normaal blijf ik daar wel vanaf, maar ik wil haar uitdagen tot het uiterste.
‘Zoë, deze is voor jou. Gefeliciteerd met je verjaardag. Shotje bij de bar van mij.’
Haar vriendinnen doen alsof ze de loterij heeft gewonnen en duwen haar richting de bar. Ik spring achter mijn dj-booth vandaan en kom naast haar uit.
Ze pakt de shotjes van de bar en deelt ze uit aan haar vriendinnen. De laatste geeft ze aan mij. Ik pak haar rechterhand en trek haar onverwacht naar me toe. Ik zoen haar nét naast haar mond. Wat zou ik die lippen graag willen proeven, maar ik moet het rustig aan doen.

We gooien de shotjes achterover en ik ga weer terug naar mijn plek. Zoë danst, flirt en lacht constant. Maar nog steeds op afstand. De eerstvolgende keer dat we oogcontact hebben, wenk ik haar. Even twijfelt ze, maar toch komt ze naar me toe.
‘Heb je nog interesse in die birthdaysex of wil je het hierbij laten?’
                ‘Vraag je of ik seks met je wil?’
Ze lijkt geschrokken, maar na al haar ondeugende en uitdagende berichten, weet ik dat ze niets liever wil dan mijn lichaam op dat van haar.
‘Klopt. Ik wil je écht feliciteren.’
Ze komt dichterbij met haar gezicht en de zoete geur van haar parfum en de alcohol, dringen mijn neus binnen. Zonder dat het anderen op kan vallen, pak ik haar bij haar heup.
‘Ik wil je hele lichaam feliciteren, zonder dat je je moet verstoppen in je kleding.’
Ze grijnst en haar wangen worden rood.
                ‘En hoe had je dat in gedachten?’
‘Kom mee naar huis als ik klaar ben.’
Ze slikt. Op dit moment is ze waarschijnlijk doodsbang. Voorzichtig knikt ze.
‘Ik breng je weer thuis. Vertrouw je me?’
                ‘Ja’, piept ze.
‘Mooi. Vier uur zie ik je graag hier. Drink niet te veel.’

Even later is ze verdwenen, maar kwart voor vier is ze weer terug. De alcohol is uitgewerkt en ze kijkt weer nuchter uit haar ogen.
Als ze maar niet terugkrabbelt.
Ze lacht naar me en ik regel een wijntje voor haar. Geen pussygedrag nu.
‘Gaat het nog steeds door?’
                ‘Als ik nog steeds jarig ben wel.’
‘Dan zie ik je zo.’
Het laatste kwartier draai ik altijd de grootst mogelijke herrie. Alles om de kroeg leeg te krijgen. Guus Meeuwis begint en Zoë en haar vriendinnen lallen mee. Ze hebben een gebarentaal/dansje en het ziet er allesbehalve sexy uit, maar ik wil ernaar blijven kijken.
De lampen gaan aan en de muziek gaat uit. Als laatste van haar groepje, loopt Zoë naar de garderobe. Ik pak haar bij haar pols en trek haar naar me toe.
‘Weet je het zeker?’
Ze knikt, maar kijkt snel naar de grond. Als ze straks maar iets losser komt.
                ‘Ben je met de auto?’
‘Nee, met de fiets. Durf je wel achterop bij me?’
                ‘Dat moet vast wel lukken.’

Het verbaast me dat ze echt achterop mijn fiets zit. Haar handen op mijn heupen. Ik moet me focussen op de weg en wil niet nu al een stijve krijgen, want dat fietst verdomd lastig.
De weg naar huis kletst ze gelukkig aardig wat af en de tien minuten vliegen voorbij.
Ze springt van de fiets, wanneer ik voor mijn appartementencomplex sta. En ik moet zeggen dat ze dat soepel doet op haar hoge hakken.
Ze loopt achter me aan de hal in en gaat schuin achter me staan als we op de lift wachten.
‘Welke verdieping zit je?’
                ‘Helemaal bovenin. Op de twaalfde.’
‘Oh, dat zijn er wel erg veel om met de trap te doen.’

In de lift is het stil en ik realiseer me dat het de eerste keer is dat we samen zijn. Geen drukte, geen muziek en geen kakelende vriendinnen. Haar praatjes zijn verdwenen.
Nieuwsgierig kijkt ze rond in mijn huis, wanneer we binnenstappen.