We beginnen deze blog met alweer de laatste zes pareltjes van deze serie. Maar aangezien ik nog steeds vrijgezel ben, heb ik in de tussentijd alweer heel wat nieuwe mooie, maar te kansloze gevallen gevonden. Ik wil er een terugkomend iets van maken. Misschien elke maand een nieuwe reeks mislukte tinderprofielen, tot ik aan de man ben. En met de vooruitzichten van het niets kunnen doen, ben ik waarschijnlijk tot 2022 wel zoet.
Geniet, voel de plaatsvervangende schaamte en rol nog één keer met je ogen met de laatste pareltjes.
De bobbel in de broek-man
Deze stouterd is niet op zoek naar echte liefde. Een wazige foto van een halve erectie is de enige foto die hij plaatst. Omdat wij vrouwen uiteraard opgewonden raken van zeeman ondergoed, ga ik ervan uit dat dit soort mannen hoge ogen gooit op Tinder.
De relaxte man
Deze man heeft dubbele standaards. Een foto waarop net een halfgeschoren bal te zien is, staat boven de tekst: ‘Niet op zoek naar one night stands.’
Het eerste wat deze man vraagt wanneer je hem naar rechts swipet is: ‘Wat heb je aan in bed?’
Dat daarop slecht gereageerd wordt, begrijpt hij niet.
Deze man heeft de humor van een puber, die net ontdekt heeft dat hij meer kan dan plassen met een piemel. Alles wordt dubbel opgevat en wanneer hij dan afgesnauwd wordt, begrijpt hij niet dat vrouwen niet ook gewoon relaxed kunnen doen.
De duckface
Laten we eerlijk wezen. Niemand wordt knapper van een duckface. Al helemaal een man niet. Maar het enige wat erger is dan een man die een duckface doet, is een man die een mislukte duckface doet.
Je gezicht lijkt nu nog wel het meest op een anus met stoppels en dat moet je niet willen. Nooit.
De Joyboy
Nee mensen, ik verzin dit niet. Er zijn echt mannen die zichzelf joyboy, superman, hotguy of sweetboy noemen op tinder. Hallo? We zitten niet meer in 2002 op CU2. Doe gewoon normaal. Je bent een man van 31, gedraag je er ook naar of neem genoegen met je eigen joystick.
De screenshot-man
Deze man is of heel dom of heel dom. Met welke insteek je ook op tinder zit, dit doet je geen goed.
Naast dat we in de filmrol onderin kunnen zien dat de foto die je geplaatst hebt, poging 4 is, steekt daar links onderin een ongecensureerde dickpic.
Je kans op een serieuze relatie is hierbij verkeken, en die paddenstoel roept nou ook niet persé ‘wilde seksgod.’
De enige reden die ik nog kan bedenken is, wanneer je jezelf voor lul wil zetten. Letterlijk…
Nu heb ik de mannen (en de vrouwen zijn maandag aan de beurt) flink bekritiseerd, maar het zou natuurlijk niet eerlijk zijn als ik mezelf buiten schot houd. Dus om antwoord te geven op de meest gestelde vraag: Waarom ben je nog vrijgezel?, heb ik een ‘gebruiksaanwijzing’ geschreven voor mezelf.
De onderstaande opgave komt uit het boek “333 dingen om over te schrijven”
Schrijf een brief aan een nieuwe liefde of een nieuwe vriend, waarin je hem of haar alvast van al je eigenaardigheden op de hoogte brengt.
‘Lieve …,
Gefeliciteerd met het lot uit de loterij. Zie je, hier kom ik al bij mijn
eerste eigenaardigheidje. Ik ben namelijk zo sarcastisch als Jerney Kaagman die
bij Idols in de jurystoel zit te soppen op de vijftienjarige Jim Bakkum.
Tijdens onze dates hebben we elkaar leren kennen, maar je leert de geheime
trucjes van je telefoon ook het beste door de gebruiksaanwijzing te lezen.
Wie leest er tegenwoordig nog gebruiksaanwijzingen of bijsluiters?
Niemand toch?
Totdat je het porselein van je wc-pot schijt na dat pilletje tegen hooikoorts die
de huisarts je heeft voorgeschreven.
En inderdaad, dan is het eigenlijk te laat.
Zie dit daarom maar als een waarschuwing, een ‘I told you so’ of het verklappen
van een geweldig plot in een film.
Ja, doorlezen is op eigen risico, want een beetje spanning houdt het leven
natuurlijk ook leuk.
Om je een beetje een idee te geven hoe ik in elkaar zit, zal ik je hieronder
meenemen in mijn ideale dag en hoe mijn dag er daadwerkelijk uitziet.
Dreamday
Het is dinsdagochtend en om 6:40 gaat mijn wekker. Ik zet mijn wekker bewust
heel vroeg, want ik hoef pas om 9 uur te beginnen met werken.
Ik sta zonder rimpels, plooien of puisten op en wanneer ik me uitrek, zit mijn
haar gelijk in model. Ik vervloek de wekker niet en ook het overeind komen gaat
zonder commentaar.
Jij draait je naar mij om en dit is het moment waarop jij elke morgen weer
opnieuw beseft hoe gelukkig ik je maak en hoe verliefd je op me bent.
We vrijen en knuffelen wat. Jij draait je weer om en gaat weer slapen.
Ik loop over mijn glimmende vloer en pak een gestreken handdoek uit mijn
kledingkast. Zachtjes trippel ik naar de badkamer en jij hoort de meest
prachtige klanken vanuit de badkamer komen.
Tien minuten later kom ik terug en zet ik de oven aan voor de croissantjes.
Ik maak een smoothie, zet een kop thee en na een kwartier maak ik je wakker met
de overheerlijke geur van het verse, (gezonde en gevarieerde) ontbijt.
Naakt kruip ik naast je in bed. Wij kruimelen uiteraard niet en nadat het
ontbijt op is, ga jij douchen.
Ik was de spullen van ons ontbijt af en doe een kwartier yoga. Dan schrijf ik
een half uur alles op, wat er in mijn hoofd zit en maak ik mezelf op.
En daarbij moet je niet vergeten dat ik nog steeds naakt en met mijn perfecte
lichaam in huis rond loop. Ik lach uiteraard om alles en alles verloopt
vlekkeloos.
Oke, tot zover de poppenkastvoorstelling. De kans dat dit zou gebeuren is
nog minder groot dan Harry Potter die op een eenhoorn komt vertellen dat je een
miljoen hebt gewonnen.
Even terug naar die dinsdagochtend.
Mijn wekker gaat om 6:40, want ik wil graag veel aan mijn ochtend hebben.
Alleen heb ik de afgelopen nacht zo lopen draaien en spoken dat ik om één uur
dacht dat het een goed moment was om na te denken over die ene keer dat ik met
mijn veters tussen de spaken naar school reed. Hoe ik steeds harder probeerde
te fietsen en dat steeds zwaarder werd. Dat ik daardoor vlak voordat de
klaarover mij over wilde laten steken omviel en de ouders, kinderen en
journalisten van RTL Boulevard mij om zagen vallen als een dominosteen.
Dat betekent dus dat ik moe ben. Veel te moe om nu al op te staan. Ik zet mijn
wekker op tien minuten en draai mezelf nog een keer kreunend om.
Wat is nou tien minuten?
Nou tien minuten is niet zoveel, maar wanneer je dat zes keer doet, ben je een
uur verder en gaat de tijd toch best snel.
Na nog meer steunen en kreunen kom ik uit bed. Ik haal een schone handdoek uit
de wasmand die ik al vier dagen ‘morgen’ op ga vouwen.
Als een zombie trek ik mezelf de badkamer in en als ik mezelf niet zielig
genoeg vind, zing ik mee met de muziek.
Geen prachtige, melodramatische liederen waar je kippenvel van krijgt. Nee,
nummers die nog te fout zijn voor het foute uur van Q-music.
Daar horen dansjes bij. En als ik iets niet kan, (ik kan heel veel dingen niet)
is het wel dansen.
Mijn oog-hand coördinatie is op zijn zachtst gezegd buitengewoon slecht
ontwikkeld. Ik denk dat ik geluk heb dat ik kan lopen, rennen en traplopen,
want na mijn derde levensjaar is daar niet heel veel vooruitgang meer in
geweest.
Ken je die marionetten? Nou, die hebben nog meer ritmegevoel.
Ik voel het wel, maar dan in mijn hoofd. Mijn heupen kunnen niet draaien, die
zijn blijven hangen in het liedje: ‘van voor, naar achter, van links, naar
rechts’ en verder is daar geen variatie in te vinden.
Als ik dan mijn voorstelling in de mist van de badkamerspiegel heb gegeven
en niet ben uitgegleden over de drempel van de douchekabine, het puntje van de
handdoek of gewoon over mijn eigen voeten, is dat op zich al een hele
overwinning.
Alsof ik een heel elftal heb gewassen, kom ik er veel te laat achter dat ik
niet dat uur in mijn bed had moeten blijven liggen en nu dus als de sodemieter
moet gaan opschieten om er niet uit te zien alsof ik uit de sloot ben
gehengeld.
Ontbijten zie ik altijd heel leuk voor me. Ik koop dan ook geregeld
kwarkjes, sapjes, fruit, muesli, afbakbroodjes en lekker beleg, maar in theorie
heb ik het gewoon niet zo op eten op de vroege morgen.
Dus vaak neem ik een boterham met iets ongezonds. Meestal chocola. De vlokken
of hagelslag waar de funnies inzitten, vind ik het lekkerst.
Dat hele eten is al een gebruiksaanwijzing op zich waard. Ik lust meer niet dan
wel, en zoals ik al eerder benoemde, komt mijn lievelingseten vaak met een scooter.
Ik eet ook echt wel aardappels, groenten en vlees. Maar mijn aardappels zijn
het liefst gefrituurd, mijn groenten bestaat uit de uitjes die over mijn
frikandel gegooid worden en met de mayonaise heb ik ook gelijk mijn zuivel weer
binnen.
Ik ben ook team #nocoriander. Als ik dat al ruik, ben ik al klaar met eten. Nu
weet ik dat het wetenschappelijk bewezen is dat sommige mensen die ene extra
smaakpupil hebben (of zoiets) het kunnen ervaren als vies, net zoals kaas. Dat
lust ik ook niet. Alleen gesmolten of op een pizza. Maar kaasstengels lust ik
dan weer wel.
Anyway wetenschappelijk bewezen of niet, ik vind het goor.
Als er nog iets is, waar een relatie echt stuk op kan lopen, zijn het wel eierschalen.
(Ik zeg altijd schillen, maar werd er pas op gewezen dat het schalen zijn. Ook
prima. Als ik ei eet, inspecteer ik het liefst het hele ei op minuscule stukjes
schaal. Pannenkoeken, eiersalade, cake of gewoon een gekookt of gebakken ei
eten, getuigd van een hoop vertrouwen. Dus schaadt dat niet! Ik heb weleens
opgezocht of er een speciale fobie bestond voor eierschalen. Dat is helaas niet
zo, en ik zou die graag officieel erkend krijgen. Als mensen die gaan hyperventileren
van kleine gaatjes in sponzen, mag er van mij ook een officiele naam voor fobie
voor krakende, verloren stukjes eierschaal komen.
Ik ben een heel lief persoon, maar achter het stuur verander ik in een soort tiran.
Ik scheld op iedereen die te hard, te zacht, teveel naar links, niet links
genoeg, geen knipperlicht uitsteekt, niet remt, geen gas geeft. En op de mensen
die niet kunnen parkeren. Jarenlang ben ik al van plan een soort visitekaartjes
te maken met daarop een minikleurplaat. Daar wil ik dan opschrijven dat het
kleuren tussen de lijntjes misschien helpt bij het parkeren.
En daarbij moet ik wel even zeggen dat ik wel (vooral achteruit) kan
inparkeren. Voor het fileparkeren rijd ik het liefst een rondje om, maar toch
gaat het me steeds beter af.
Op mijn werk willen kinderen altijd uit hun lievelingsbeker drinken en ik zucht
dan vaak diep en zeg dat ze niet zo moeten zeuren en gewoon moeten eten of drinken.
Maar ik moet toch bekennen dat mijn thee ook echt lekkerder smaakt in een mooie
mok.
Mijn geheugen, en dat van veel vrouwen met mij, is overdreven goed. Ik onthoud
veel telefoonnummers. Zo weet ik nog steeds het mobiele nummer van mijn crush
uit het eerste jaar van de middelbare school. Ik onthoud films, gesprekken,
vaak gedetailleerd met kleding en uitdrukkingen, maar kan me niet herinneren
waar ik mijn sleutels heb gelaten.
Ik verzamel ongeveer alles. Ik heb een kledingkast die uitpuilt, tassen, dozen
op zolder staan waarin nog meer kleding te vinden is. Dat is net zo met
schoenen, oorbellen, kettingen, nagellak, lippenstift, notitieboekjes, pennen,
tassen en quotes.
Waar ik mannen en vrouwen afkeurend kan bekijken op bijvoorbeeld hun
instagramaccount, moet ik toegeven dat mijn laatste 15 foto’s ook volstaat met
afgezaagde, cheesy quotes. Ik vind het zelf veel leuker om een verhaal te lezen
van iemand, maar zelf zet ik het op mijn accounts niet neer.
Ik heb de afgelopen weken veel weetjes over mezelf bedacht, die konden passen
in mijn gebruiksaanwijzing. Ik wist namelijk ongeveer twee maanden geleden al
dat ik deze post zou maken. Alleen nu, ben ik er veel van vergeten.
–
Ik maak heel veel dingen niet af. Ik begin vaak aan een
project en op het moment dat ik dan zo goed als klaar ben, gooi ik ermee met de
pet en eindig ik het niet. Zo doe ik dat af en toe ook met mijn berichten op de
site, maar nog veel vaker op Netflix. Tot aan de een na laatste aflevering kan
ik een serie volgen, om er vervolgens toch mee te stoppen voordat hij is
afgelopen.
–
Ik loop graag in hele stoeptegels. Ik heb er een hekel
aan om op randjes van stoeptegels te lopen of mijn voeten neer te zetten op een
plek waar een lantaarnpaal aan de zijkant staat.
–
Ik word er blij van als ik getankt heb en een heel
getal kan tanken. Wanneer ik eigenlijk voor €50,- wil tanken en hij gaat net
een cent te ver, tank ik er gerust nog voor een tientje bij. In de auto moet
mijn radio ook altijd op een even getal staan. Het liefst op 30.
–
Ik ben extreem chaotisch, maar wel met overal een
lijstje voor. Zo ben ik nu begonnen met de National Novel Writing Month. Daarin
schrijf je 50.000 woorden in de maand november. Dat komt neer op 1667 per dag.
Toen ik besloten had eraan mee te gaan doen, heb ik denk ik vier lijstjes
gemaakt om bij te houden hoe ik dat ging doen. Hoelang en wanneer ik ervoor ga
zitten en hoeveel woorden ik dan ‘moet’ schrijven. Na bijna een week heb ik een
voorsprong van 4000 woorden, wat mijn schema helemaal in de war gooit.
Mijn gebruiksaanwijzing voor nu is even op, maar ik ga
hem onthouden en kan hem dan eventueel later aanvullen. Want er is veel meer te
vertellen. Voor nu houd ik het even voor gezien.
www.manohman.nl heeft voor jullie ook nog
een paar pareltjes online staan en bij deze sluiten wij de eerste Pareltjes van
Tinder af. We hopen dat jullie net zo gelachen hebben om de foute profielen als
wij hebben gedaan en gaan er zeker mee door, want we hebben er nog genoeg.
Vada Mickael 