Perfecte match? 5

Hoofdstuk 5 Lara

Is het heel raar als ik me ga omkleden?
‘Nou, ga lekker zitten. Ik had eigenlijk niet verwacht dat je echt zou komen.’
                ‘Hoezo niet? Als je één ding van me kan aannemen, is dat ik mijn belofte altijd na kom.’
Ik voel mezelf rood worden. Deze woorden alleen al, maken me week van binnen.
‘Ik vind het leuk dat je er bent hoor. Maar dan had ik wat anders aangetrokken.’
Zijn ogen glijden vluchtig over mijn lijf en dan grijnst hij.
                ‘Je ziet er geweldig uit. En je bent ziek, dus ik heb geen oordeel.’
‘Dank je. Wil je wat drinken?’
                ‘Ik kan jou moeilijk laten lopen nu toch? Zal ik zelf lopen?’
‘Nou, met hoofdpijn kun je nog steeds prima je benen gebruiken. Ik heb jou tenslotte uitgenodigd.’

Even later sta ik in de keuken te wachten tot de waterkoker klaar is en pluk aan mijn shirt. In de reflectie van het ovenraam, zie ik dat mijn shirt doorschijnt. Vandaar waarschijnlijk zijn goedkeurende glimlach.
Met twee mokken thee loop ik terug en zie ik Bryan onderuit gezakt op mijn bank hangen. Ik grinnik zachtjes. Misschien is het nonchalant bedoeld en moet het erop lijken dat hij heerlijk zit, maar de ongemakkelijkheid straalt ervan af.
                ‘Lach je me nou uit?’
‘Misschien een beetje. Hier is je thee.’
Ik laat mezelf naast hem op de kussens neerploffen en merk al snel dat ik mezelf ook geen goede houding aan weet te geven.

Ik zet de radio zachtjes aan op de achtergrond, maar Bryan weet gelukkig al te goed hoe hij stiltes moet voorkomen. Hoe langer ik met hem praat, hoe meer ik ervan baal dat ik zaterdag niet met hem gedanst heb. We kletsen over familie, werk en ons dateleed.
Een vlaag van jaloezie raast door mijn lijf, wanneer hij praat over zijn kortstondige avontuurtjes die hij samen met zijn beste vriend beleefd heeft. Hij vertelt het op een manier die niet meer bij hem past.
Zouden die avonden ook zo beginnen? Eerst gezellig samen op de bank. Elkaar aftasten en antwoorden geven die de vrouw wil horen? Vervolgens naar bed en tot nooit?
                ‘Maar dít is dus heel anders.’
‘Huh?’ Ik schrik op uit mijn gedachten. ‘Sorry, ik volgde je even niet.’
                ‘Verveel ik u, mevrouw?’
‘Nee, helemaal niet. Ik was over jouw dates aan het nadenken.’
                ‘Dat zei ik dus net. Ik date normaal niet. We pikken meisjes op tijdens het stappen en that’s it.’
‘Classy. Waarom date je nu dan wel?’
                ‘Ik kon jou niet uit mijn hoofd zetten. Zelfs niet ondanks we maar een paar woorden hadden gewisseld.’
‘Weet je hoe cliché je nu klinkt?’
                ‘Ja, behoorlijk. Maar het is echt zo. Maar jij doet dit dus elke week?’

Ik schiet in de lach.
‘Goeie redding, maar nee. Ik heb heel lang een relatie gehad en daar word ik nog dagelijks mee geconfronteerd. Tinder en al die andere apps, vind ik helemaal ruk. Dus nee, sinds mijn relatie uit is, ben jij mijn eerste date.’
Bryan kijkt me niet-begrijpend aan. ‘Dagelijks geconfronteerd? Op wat voor manier?’

‘We woonden hier samen, maar nadat het uitging is hij verhuisd. Naar de overkant om precies te zijn. Hij zorgt er wel voor dat ik hem niet vergeet.’
                ‘Stalkt hij je?’
‘Nou, alles gaat netjes, maar hij verzint steeds smoesjes. Dan komt hij vragen of er post voor hem is. Of dat ik misschien onze kat heb gezien. Dan komt hij weer met een slipje van een dame, met de vraag of die van mij is. Alles om maar met mij bezig te zijn.’
                ‘Wauw, die gast is gek.’
Ik knik instemmend.

Ik knik instemmend. Hij glimlacht naar me en ik vraag me af of het uit medelijden is.
                ‘Mag ik dichterbij komen zitten?’
Pluspunten!
‘Ja, dat mag. Maar zullen we dan een filmpje aanzetten?’
                ‘Mag ik anders niets tegen je aanzitten?’
‘Jawel, maar dat wordt zo ongemakkelijk als we elkaar dan aan moeten blijven kijken.’

Bryan schuift naar me toe en pakt mijn hand. Tijdens het gesprek ben ik onophoudelijk aan het friemelen geweest aan het touwtje van mijn broek en nu moet ik hem wel aankijken. Een snelle schok gaat door mijn lijf, wanneer Bryan zijn gezicht dichterbij komt.
Zelfs in het donker, lichten zijn grijze ogen nog op.
Ik maak mijn lippen nat, wanneer hij enkele centimeters van me vandaan is. Hij wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand en ik leun voorover en sluit mijn ogen.

Zijn lippen raken de mijne en voorzichtig tasten we elkaar af. Zijn tong likt langs mijn lippen en ik open mijn mond om hem toegang te geven. Ik schuif nog dichter naar hem toe en mijn tong draait rondjes om die van hem, terwijl mijn hart als een razende tekeer gaat.
Minutenlang is het enige wat ik hoor het tikken van de klok, de radio die zachtjes doorgaat en het bonken van mijn hart.

Bryan trekt zijn gezicht bij me vandaan en slaat zijn arm om me heen. Teder streelt hij mijn wang en na al die maanden alleen te zijn geweest, begin ik hier steeds meer behoefte aan te krijgen.
                ‘Wil je nog film kijken? Of zal ik je laten slapen?’
‘Ik wil wel liggen. Sta eens op.’
Hij doet direct wat ik zeg en ik schuif mijn bank uit.
                ‘Wow, ideaal zo’n bank.’
We ploffen neer op de bank en Bryan steekt zijn arm uitnodigend naar me uit. Ik begrijp de hint en ga met mijn hoofd op zijn borst liggen. Hij streelt mijn arm en ik hoor zijn hart onder me hard kloppen.

We zetten een film op, maar ik voel mezelf steeds wegzakken. Af en toe kijk ik op naar Bryan en ook hij is niet echt bezig met de film. Zijn ademhaling wordt steeds rustiger en ineens wanneer ik op kijk, is hij in slaap gevallen. Ik doe mijn best de film nog te volgen, maar voor ik het weet, val ik in een onrustige slaap.

De volgende ochtend

Ik word als eerste wakker en het verbaast me dat ik nog in dezelfde houding lig, als hoe we in slaap zijn gevallen. De kaarsjes zijn nog steeds aan, net zoals de televisie.
Bryan zijn mond staat een beetje open en tussen zijn wenkbrauwen heeft hij een lichte frons. Zijn stoppels staan alle kanten op. Ik kan niet wachten tot hij weer wakker wordt, want het was veel te gezellig.

Ik draai en rek me kreunend uit. Het werkt, want ik zie Bryan knipperen met zijn ogen en hij kijkt me slaperig aan.
‘Goedemorgen meneer.’
                ‘Shit, ben ik in slaap gevallen? Goedemorgen.’
Hij trekt me naar zich toe en ik sluit heel even mijn ogen, wanneer ik in zijn armen lig.
‘Wij allebei. Maar je was vrij toch?’
                ‘Klopt. Dus ik hoef me nu gelukkig niet te haasten.’
We blijven even stil liggen, terwijl ik zijn borst onder me op en neer voel gaan.

We ontbijten samen en elke minuut dat ik bij Bryan in de buurt ben, wil ik meer van hem weten. Op de tedere kusjes van vanmorgen en de zoen van gisteravond na, is er niets gebeurd. Maar het heeft mijn zintuigen op scherp gezet. Ik wil meer. Ik wil hem vasthouden, voelen en proeven.
Ondanks dat dit de eerste date is, voelt dit zo goed.

Het is al tegen twee uur, wanneer we uit onze zoveelste knuffel gehaald worden door Bryan zijn telefoon.
                ‘Shit!’ Hij schiet overeind wanneer hij een naam in beeld ziet komen. Even ben ik bang dat hij me gaat vertellen dat het zijn vriendin is die belt en hij er gloeiend bij is. Dat hij een leuke nacht heeft gehad, maar op zoek was naar spanning, die ik hem niet gegeven heb.
‘He maat. Ja, ik was de tijd vergeten. Ik kom er zo aan. Over een uurtje ben ik er. Later.’
Oké, dat was niet zijn vriendin.
Ik zet een glimlach op, wanneer hij me betrapt op de jaloerse blik op zijn telefoon.
‘Moet je toch weg?’ Het komt er onbedoeld smekend en zielig uit.
                ‘Ja, het was mijn beste maatje Arnoud. Op dinsdag houden we altijd mannendag.’
‘Oh ja, noemen jullie dat zo. Is dat dé beste vriend?’

De verwarring is van zijn ogen af te lezen.
                ‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, degene waar je samen meisjes mee oppikt, volspuit en vervolgens weggooit alsof het oud vuil is.’
De woorden komen er feller uit dan de bedoeling was.
                ‘Wow.’ Hij schudt zijn hoofd alsof hij een harde piep in zijn oren hoort en pakt mijn hand.
Hij kijkt alsof hij een vraag moet beantwoorden die hem een miljoen op kan leveren bij een goed antwoord.
Hij slikt en likt aan zijn lippen voordat hij verder gaat.
               ‘Dat is inderdaad die vriend. Maar ik heb je toch gezegd dat ik dat niet meer wil. Ik heb echt een hele gezellige nacht en ochtend gehad.’
‘Ik ook. Daarom zou ik het jammer vinden als je nu weer met iemand anders zou afspreken.’
                ‘Dat ga ik niet doen. Ik beloof het je, voor zover dat iets waard is.’
Ik zucht en lach naar hem. Waarschijnlijk als een boer met kiespijn, maar ik wilde het gesprek niet zo serieus maken.
‘Oke, en daarbij heb ik er eigenlijk niets over te zeggen nog’, wuif ik het weg.
                ‘Klopt. Maar andersom zou ik het ook erg jammer vinden. Het was echt leuk en ik wil je graag nog een keer zien.’

Het liefst spring ik hard juichend op, want dit was precies wat ik wilde horen. In plaats daarvan geef ik hem een knuffel en zeg in zijn oor, dat ik dat ook wil.
Hij helpt me met de rotzooi opruimen die we gemaakt hebben en dan loop ik met hem mee naar de hal.
Ik open de voordeur en de blijdschap die ik de afgelopen twaalf uur gevoeld hebt, zakt me direct in de schoenen.

Stanley staat aan de overkant aan zijn tuin te werken en zijn gezicht staat op onweer, wanneer hij Bryan ziet.
Bryan pakt me bij mijn middel en trekt me naar zich toe. Hij haalt een hand langs mijn haren en kust me op mijn mond.
Zijn tong dringt bij me naar binnen en het liefst trek ik hem mee terug de kamer in. Ik kreun zachtjes in zijn mond en hij zet zijn nagels in mijn bil.
‘Tot snel, Lara.’
                ‘Tot snel.’

Ik kijk hoe hij zijn auto instapt en volg hem met mijn ogen tot hij de straat uit is. Wanneer ik naar de overkant kijk, staat Stanley met geklemde kaken hetzelfde te doen. Zijn ogen spuwen vuur en verwoedt knipt hij een grote tak doormidden, terwijl hij me aan blijft kijken.
Ik rol met mijn ogen en sluit de deur. Door het glas zie ik zijn blik nog en mijn hart gaat tekeer. Ik draai de deur op slot en hoop maar dat hij niet straks naar binnen komt denderen.