Perfecte Match? 2

Hoofdstuk 2 Bryan

Shit! Uit mijn ooghoek zie ik de knappe dame weglopen. Ze ziet eruit alsof ze helemaal klaar is met deze avond. Misschien als ik snel achter haar aan loop, kan ik haar nog stoppen. Ze is niet met één van de mannen meegelopen, maar wie weet eindigt ze toch wel met iemand in bed. Zo’n type lijkt het me niet, maar ik kan me vergissen. Ik weet helemaal niets van haar. Niet eens haar naam. Het enige wat ik weet, is dat zij deze saaie avond goed had kunnen maken.

Mark, Tim en Chris lokten me hierheen met het idee dat we een biertje zouden doen. Samen met Arnoud zijn we sinds de middelbare school onafscheidelijk. Tot een paar jaar geleden. Chris en Arnoud kregen ruzie over de vriendin van Chris. Arnoud wilde haar wel een keer delen. Wij deden dat wel vaker, maar niet wanneer het serieus werd met een meisje. De groep viel uit elkaar en uiteindelijk werd Arnoud niet meer gevraagd voor mannenavond.

Nu stellen die ook niet heel veel meer voor sinds ze aan de vrouw zijn, dus gaan Arnoud en ik nog weleens samen op vrouwenjacht. Hij heeft de praatjes, ik de looks en er zijn genoeg vrouwen die stiekem een trio willen met twee mannen.

Dat het niet zo’n avond zou worden, had ik wel verwacht, maar wist ik veel dat zij er niet waren en dit een of andere single-dansavond was. Ik kan niet eens dansen. Bij aankomst kreeg ik een bandje met een nummer erop en een boodschap van de jongens. ‘Loop nou voor één keer eens niet je lul achterna. Misschien zit er echt iets leuks tussen, wat je kan houden.’

Voordat het suffe programma begon, heb ik Tim gebeld. Ze zouden me komen redden, wanneer de deuren open gingen voor publiek. Tot die tijd moest ik zien te overleven en mezelf gedragen. Ik weet dat ik het in me heb om vrouwen binnen no time on mijn vingers te winden. Dat is niet zo moeilijk, maar ze zien te houden…

Mannen hebben misschien de naam, maar tegenwoordig willen vrouwen ook alleen maar op kunnen scheppen over hoe vaak ze bovenop iemand zijn geklommen. De jongens hebben inmiddels allemaal huisje, boompje, beestje en zoals zij het zeggen: ‘vlieg ik nog steeds van kut naar kut.’

De dag erna zit ik achter mijn laptop. Mijn hoofd nog steeds bij de gemiste kans. Ik zoek haar op Tinder, speur Instagram af, maar het is knap lastig om iemand te zoeken, waar je niets vanaf weet. Via Facebook kom ik op de pagina van Dance2date terecht. Wie verzint deze namen? Alle foto’s staan erop. Ik zoek tussen de likes en ben van plan als een echte Sherlock Holmes te werk te gaan. Maar ook op de foto’s is ze nergens te bekennen.

Voor de vierde keer, klik ik door de foto’s, tot ik haar blauwe jurk zie. De ronding van een borst en een arm. Bingo! Aan haar arm hangt het bandje en na flink inzoomen zie ik de cijfers 1135 staan. Ik schrijf het op een blaadje en stuur een bericht naar de organisatie. Na een kwartier krijg ik reactie:

“Beste Bryan, wat jammer om te horen dat jij jouw match niet hebt kunnen spreken. Helaas mogen wij geen gegevens doorgeven van andere aanwezigen. Misschien reageert ze op de foto’s en vinden jullie elkaar toch. Met vriendelijke groet, Tessa van Dance2date”

Dacht het niet! “Beste Tessa, die gegevens hebben jullie toch niet voor niets? Aan misschien heb ik niets. Jullie willen toch mensen koppelen? Dit is je kans. Ik wil alleen maar haar naam, ik vraag niet waar ze de reservesleutel van haar huis neerlegt.”

“Je geeft niet snel op. Ze heet Lara van Dongen. Succes met je zoektocht. Mocht er een date van komen, horen we dit graag!”

Ze verschijnt bovenaan mijn zoekopdracht en haar grote bruine Bambi-ogen springen van mijn scherm. Kom op Bryan. Verzin iets origineels!