De jeepsafari

° Verhaal °

                                                                      ‘Je moet gewoon gaan hoor!’, zei mijn beste vriendin Lisanne.
Ze lag op het bed in onze hotelkamer. De airco zoemde zachtjes, maar door de open balkondeur kwam de zomerse lucht nog naar binnen. Ik keek haar aan en zag de grote blaren onder de natte doeken op haar benen vandaan komen. Haar nachtkastje stond vol met crèmes die we van de apotheek hadden meegekregen.

Maandenlang hadden we uitgekeken naar onze vakantie op Albufeira. En nu, op dag drie, lijken de brandblaren van Lisanne roet in het eten te gooien. Vandaag zijn we naar het strand geweest en hebben we door het windje niet gevoeld dat we zo snel verkleurden.
Morgen stond er een jeepsafari op de planning, maar Lisanne is veel te bang dat haar blaren openspringen en ze daarmee onze hele vakantie zou verpesten.

Helaas konden we ons geld voor de excursie niet terug krijgen, omdat het door een lokaal bedrijf geboekt was.
Lisanne wilde dat ik alsnog zou gaan en haar kennende, zou ze me nog persoonlijk in de jeep zetten ook.
Nadat ik er zeker van was dat ze het écht niet erg vond, heb ik besloten toch te gaan met de belofte om veel foto’s te maken en te genieten voor twee.

Vanmorgen toen ik mijn legergroene bikini aantrok werd Lisanne wakker. Haar benen zagen er nog steeds erg vurig en pijnlijk uit. Ik had gehoopt dat het er zo goed uit was gaan zien, dat ze toch mee kon. Met lichte tegenzin nam ik afscheid en wandelde naar het hoofdgebouw.

Het is net half negen, maar het begint al aardig warm te worden. De thermometer bij de receptie geeft 28° aan.
Met mijn voucher in mijn handen neem ik plaats op één van de grote fauteuils en bekijk de groep eens goed.
Hoe langer ik dat doe, hoe meer zin ik heb om hard weg te rennen en die hele jeepsafari aan mijn neus voorbij te laten gaan.
Mijn gezelschap van vandaag is oud, suf, megaverliefd of een mengeling van deze dingen.
Ik lach als een boer met kiespijn en vervloek de jeepsafari nu al.

Het geroezemoes wordt verstoord door het geluid van autobanden die over het grindpad komen rijden. Iedereen staat op en ik loop achter mijn kudde schaapjes aan naar buiten. Precies op tijd komen de jeeps aangereden.

Uit de voorste jeep stapt een vrouw. Ik gok dat ze halverwege de dertig is en hiervandaan komt. Ze geeft iedereen een hand en stelt zich met een accent voor als Sofia. Ze pakt onze vouchers aan en stopt ze in haar kleine schoudertasje.
Achter haar stopt nog een jeep en ik moet mijn best doen mijn mond niet open te laten vallen van verbazing. Verwondering is een beter woord.
Uit de grote, zwarte jeep stapt de meest goddelijke man, die ik ooit heb gezien.

Hij is gebruind door de zon, is lang en gespierd. Hij draagt een donkerblauwe korte broek met daarop een wit hemd, waarin zijn spieren mooi tot zijn recht komen.
Vrolijk komt hij op ons afgelopen en ik bewonder deze mooie man. Hij heeft een sterke kaaklijn en prachtige witte tanden komen tevoorschijn, wanneer hij ons een brede glimlach schenkt.

Hij geeft me een stevige hand en kijkt me onderzoekend aan met zijn mooie, lichtgroene ogen. De aanraking van zijn huid bezorgd me direct kippenvel en ik voel een tinteling door me heengaan. “Miguel” zegt hij en hij geeft me een ondeugende glimlach. Ik lach terug en stel mezelf ook voor.

Dan gaat hij naast Sofia staan. Ik voel de ogen van Miguel over mijn lichaam glijden en na een kort welkomstpraatje is het tijd om te vertrekken.
Miguel loopt naar me toe en pakt mijn hand vast.
‘Ik zou graag willen dat jij met mij meegaat.’
Beduusd loop ik achter hem aan. Hij doet de deur van de bijrijderskant voor me open en helpt me de stoel in klimmen.
Vanuit de spiegel zie ik hem naar achteren lopen en hij laat de anderen ook instappen.

Als iedereen zit, keren Sofia en Miguel de jeeps en gaan we op pad.
Miguel vertelt onderweg naar de eerste stop over hoe hij terecht is gekomen in Albufeira. Bijna ademloos, luister ik hoe hij vertelt over zijn Portugese vader en Nederlandse moeder. Hij is in Arnhem opgegroeid, maar nadat zijn studie was afgerond is hij naar Portugal verhuisd.
Ondertussen maak ik foto’s van de omgeving en luister geïnteresseerd naar de verhalen van Miguel. Waarschijnlijk kan hij mij zelfs uit het telefoonboek voorlezen en luister ik nog steeds aandachtig.

We zijn het toeristische deel van Albufeira inmiddels uit en aan de mooie bomen en de oude huisjes te zien, gaan we nu écht wat van Portugal zien.
Miguel vertelt alles heel levendig en ik hang aan zijn lippen.
We komen uit in een dorpje met oude huisjes. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stilgestaan.
Blij dat ik niet zelf hoef te rijden, zie ik hoe Miguel moeiteloos de jeep door de smalle straatjes bestuurt. Voorbij de huizen, rijden we recht op een grote boerderij af. Het huis is zo te zien, niet zo lang geleden gerenoveerd, maar de stallen achter de boerderij zien er armoedig en ouderwets uit.

Miguel stopt de jeep en vertelt dat we hier sinaasappelsap gaan drinken, die rechtstreeks uit de boomgaard komt.
Hij wijst naar de rijenlange bomen, waar genoeg vruchten in hangen voor een heel dorp.
De oude mevrouw die hier woont, verbouwd al jaren al haar eten zelf.

Nadat Miguel me heeft geholpen met uitstappen, loopt hij op een klein vrouwtje af.
Ze sleept met haar rechterbeen, maar haar hele gezicht gaat stralen, wanneer ze Miguel ziet.
Met haar grijze, lange haren en traditionele jurk, zou ze in een reisgids niet misstaan.
Miguel geeft haar een liefdevolle knuffel en het vrouwtje kust zijn handen.
Ze heet ons welkom en we lopen achter haar aan, terwijl Sofia vertelt dat er een paar jaar geleden brand is geweest in de boerderij en ze daarom alles opnieuw hebben moeten opbouwen. Iedereen uit het dorp heeft meegeholpen, omdat ze een soort legende is hier.

Ik heb medelijden met het oude dametje, maar vind het knap dat ze alles zo snel weer heeft opgepakt. We lopen naar twee lange picknicktafels, die vol staan met kannen sinaasappelsap en manden met vers fruit, groenten en kleine broodjes.
We nemen plaats aan de tafels en Miguel komt tegenover mij zitten. Bij het aanschuiven, raken onze benen elkaar aan en ik krijg het er spontaan nog warmer van.
Ik kijk naar hem en hij knipoogt naar me. Mijn hart slaat over en ik smelt.
Het sap is heerlijk, maar ik kan me moeilijk concentreren op mijn eten met zo’n knappe man tegenover me.

Na het eten mogen we rondkijken op de boerderij. De tafels raken langzaam leeg en op het moment dat ik opsta, doet Miguel hetzelfde.
Hij pakt me bij mijn hand en neemt me onopvallend mee naar achteren.
We komen in een soort grote stal en Miguel duwt me tegen de muur. Hij pakt met beide handen mijn gezicht vast en mijn hart begint sneller te kloppen.
Hij kijkt me aan en zoent me vervolgens ruw op mijn mond. Ik kreun tegen zijn lippen en geef zijn tong toegang tot mijn mond.

Zijn lippen voelen zacht en ik voel me week worden van binnen. Hij laat mijn gezicht los en zijn hand glijdt naar beneden over mijn blote hals en schouder. Ik streel zijn gespierde armen en onze zoen wordt intenser. Hij trekt me dichter tegen zich aan en ik voel zijn opwinding tegen mijn broekje aan.

Hijgend trek ik mijn gezicht weg en kijk in zijn mooie ogen. Zijn ogen stralen lust uit en het idee dat hij me wil, maakt me geil.
‘Dit wil ik al met je doen vanaf het moment dat ik je een hand gaf,’ zegt hij en hij laat me los. Hij kijkt om het hoekje of niemand ons heeft gezien en zegt dat we weer verder moeten gaan.

Ik bedank het vrouwtje voor haar goede zorgen en Miguel maakt een foto van ons. Ik koop nog snel een beeldje bij de oudere dame als dank voor haar gastvrijheid. Iedereen stapt weer in en Miguel vertelt de groep dat we het binnenland ingaan, voor de volgende lange stop. Daar hebben we anderhalf uur de tijd om rond te lopen en te zwemmen. De plek waar we heen gaan, staat bekend om zijn mooie uitzichtpunten en watervallen.

Als hij klaar is met zijn verhaal, vraag ik hem zo zacht dat alleen hij het kan horen of hij mij een persoonlijke rondleiding wil geven, omdat ik immers maar alleen ben. Zijn ogen lichten op en hij zegt: ‘Je zal je niet alleen voelen, daar zorg ik wel voor.’ Ik lach ondeugend naar hem en geniet van de prachtige omgeving.

In de zon voelt het aan als veertig graden en ik trek mijn zwarte blouseje uit. Ik knoop hem om mijn tasje en bekijk de foto’s op mijn camera. Miguel legt zijn hand op mijn been.
‘Hou je vast, het wordt hobbelig hier.’
Zijn aanraking bezorgt me een tinteling en verlangend kijk ik opzij.
Het kan niet anders dan dat hij de spanning tussen ons ook voelt. Verlegen lach ik naar hem en bedank hem voor de waarschuwing.

Plotseling roept hij: ‘Niemand is hier bang om nat te worden, toch?’ Ik zie dat we recht op een beekje afrijden en de enige manier om verder te kunnen, is er dwars doorheen. Hij geeft extra gas om door het water te kunnen rijden. Het spat de jeep in en het is heerlijk verkoelend.
Ik kijk opzij en zie dat Miguel zijn witte hemd onder de modder zit. Daardoor ziet hij er nog aantrekkelijker uit, dan hij al was.

Na een stukje rijden komen we aan bij het uitkijkpunt en onze volgende stop. Het uitzicht is schitterend. We staan in de bergen en de temperatuur is ver bij de kust vandaan flink gestegen.
De lucht is stralend blauw en alles om me heen is groen. Ik neem snel een paar foto’s en maak met mijn telefoon een selfie, die ik naar Lisanne stuur.
Ze stuurt een foto terug met haar duim omhoog en haar zonnebril op. Miguel komt naar me toe en ik zeg dat ik ook een foto met hem wil, zodat ik hem niet kan vergeten. Hij komt naast me staan en lacht naar de telefoon. Ik stuur de foto door naar Lisanne. Het enige wat ze terug stuurt is: “OMG!!” Daarna stop ik mijn telefoon terug in mijn tasje.

“Ik was sowieso al van plan een onvergetelijke indruk bij je achter te laten. Kom, we gaan zwemmen.”, fluistert hij in mijn oor. Ik leg mijn spullen in de jeep en we trekken onze schoenen en kleren uit. Daarna laat ik me meenemen door Miguel. We zonderen ons af van de groep en komen bij een mooie waterval, die eindigt in een meertje.

Over een smal, glad pad komen we achter de waterval uit. Hier is niemand te bekennen en Miguel gaat op de stenen zitten. Ik volg zijn voorbeeld. We praten over zijn familie en over thuis en dan buigt hij voorover om me op mijn mond te zoenen. Met zijn hand glijdt hij over mijn hals naar mijn borst. Zijn tong dringt bij me naar binnen en ik voel me vochtig worden. Ik streel hem over zijn gespierde borst en buik en voel dat hij kippenvel krijgt onder mijn aanraking.
‘Kom’, hijgt hij in m’n nek en hij trekt me het water in.
Het water is ijskoud en ik heb moeite met erdoorheen komen. Van een afstandje staat Miguel me met een vermakelijke grijns aan te kijken. Eenmaal helemaal nat is het heerlijk verfrissend.

Hij trekt zijn zwembroek uit en gooit die op de rots. Hij staat voor me in alleen zijn boxer en ik zie zijn erectie erdoorheen schijnen. Hij trekt me aan mijn armen dichterbij en maakt mijn bikinitopje los. Ik voel aan zijn natte boxer en streel door de stof zijn stijve lul. Hij kneedt mijn harde tepels en glijdt met zijn andere hand richting mijn bikinibroekje. Hij trekt hem naar beneden en voelt tussen mijn benen. Behendig gooit hij het broekje op de rots, naast zijn zwembroek. Hij streelt langs mijn schaamlippen en bevredigt mijn clitoris, voordat hij soepel met één vinger bij me naar binnen glijdt.

Hij kust me in mijn nek en hijgt dat ik zo lekker vochtig ben. Ik kreun boven hem en trek zijn boxer uit. Hij gooit het broekje bij de rest van de kleding, terwijl ik verlekkerd in het heldere water kijk. Opgewonden pak ik zijn grote lul vast en trek hem met rustige, lange halen af. Onze monden vinden elkaar en we zoenen hevig.
‘Ik wil je’, kreun ik.
‘Draai je om’,  zegt hij en ik doe wat hij zegt.

We zwemmen naar de rotsen en ik houd me vast aan de stenen.
Hij komt achter me staan en met een snelle beweging, stoot hij bij me naar binnen. Hij is zo groot, dat ik even moet wennen wanneer hij me helemaal vult. Hij beweegt op perfect tempo in en uit me en wrijft over mijn clitoris. De spanning dat iemand over het paadje zou kunnen lopen en ons betrapt, zorgt voor nog meer opwinding.

Miguel kneedt mijn borst, hij kust mijn nek en ik hoor hem kreunen. De stenen worden glibberig en ik voel me wegglijden. Lachend haalt hij zijn lul uit me en draait me om. Hij gaat tegen de stenen aan staan en ik klim op hem.
Ik zak over hem heen en voel zijn lul me helemaal vullen.
De spieren van zijn armen lichten op door de zon, terwijl hij probeert niet weg te glijden.
Ik klamp me aan hem vast en beweeg boven hem op en neer.
‘Niet loslaten,’ zegt hij kreunend in mijn oor.

Ik klem mijn benen om hem heen en verstevig de grip op zijn schouders.
Hij zakt in het water tot alleen ons hoofd nog boven water is. Hij zoent me en ik streel zijn gezicht, terwijl hij me op zijn lul laat bewegen.
Onze ademhaling wordt sneller en met harde stoten, kondigt hij zijn komende hoogtepunt aan. Mijn adem stokt en wordt onregelmatig. Ik verlies mezelf in het heerlijke gevoel en kom heftig klaar. Het enige wat ik nog hoor, is het water van de waterval, die in het meertje valt.

Niet veel later volgt hij. Naakt zoenen we en zwemmen we in het koude water en dit moment mag van mij eeuwig duren.
Helaas zegt Miguel na een tijdje dat we toch echt weer terug moeten, voor de groep ons gaat missen. We kleden ons aan en lopen over de rotsen terug naar de jeep.

We voegen ons onopvallend tussen de anderen, maar aan hun nieuwsgierige blikken te zien, weten ze dondersgoed wat we gedaan hebben. Als we bijna opgedroogd zijn, stappen we de jeep weer in en maken we ons klaar voor de terugreis.

Onderweg naar het hotel, geniet ik nog stilletjes na. Wanneer niemand kijkt, legt Miguel stiekem zijn hand op mijn been en ik aai over zijn vingers. De straatjes komen me weer bekend voor en ik baal ervan dat ik zo afscheid moet nemen. Hij geeft me bij het hotel zijn nummer en ik kijk hem nog na, tot hij uit zicht is.

Ik ga op zoek naar Lisanne. Ze ligt aan het zwembad in haar boek te lezen. Haar benen bedekt onder witte handdoeken. Naast zich staat een grote cocktail en zo te zien heeft ze zich prima vermaakt. Ze kijkt op en vraagt: ‘Hallo avonturier, hoe was het?’
Ik glimlach breed en met een zucht zak ik naast haar op de ligstoel.
‘In één woord, a-dem-benemend!’