° Blog °
Het is augustus. Dat betekent vanaf nu elke woensdag een nieuw, erotisch verhaal en elke zaterdag een blog.
Ik heb toch een soort mini-vakantie in de planning. Ik ga namelijk op schrijfretraite. Begin dit jaar las ik in het “schrijven magazine” over de zogeheten schrijfvakanties.
Ik was gelijk enthousiast en heb een hele week alle websites opgezocht en alles doorgespit.
Op dat moment was ik nog niet heel intensief bezig met de planning van mijn verhaal ‘De Portier’. Wel had ik ergens vaag in mijn hoofd dat ik misschien deel 1 dan af had en een goede start voor deel 2 kon maken.
Op een mooie locatie in Spanje, Italië of Frankrijk zou je met meerdere schrijvers een week lang schrijven aan jouw verhaal.
Om verschillende redenen heb ik dat toch niet gedaan, maar het bleef wel in één van de honderd laadjes in mijn hoofd als ‘dat is ook leuk om een keer te gaan doen’.
(Ik heb het idee dat mijn hersenen een soort enorme archiefkast hebben, met allerlei ideeën, die daar allemaal worden opgeslagen als een spraakmemo. Alleen kunnen die laadjes niet dicht en staan die constant op afspelen. Vooral op de momenten dat ik eigenlijk zou moeten slapen.)
Via Brenda van Es van http://www.100jaarnavandaag.com kreeg ik eind juni een mail dat er een retraite zou plaatsvinden in augustus om je levensverhaal te schrijven. Ik zat op dat moment ongeveer ondersteboven op mijn bank en belde gelijk mijn moeder. (Dan kan ik 31 zijn, zulke dingen bespreek ik het liefst met mijn moeder.) Eigenlijk hoefde ik niet te overleggen, maar was het meer een mededeling.
Alle voordelen had ik al op een rijtje gezet en ik kon geen nadelen bedenken.
– Het viel precies in mijn vakantie.
– Het was een mooie ervaring
– Het is gewoon in Nederland, dus langer dan drie uur zou ik er niet voor hoeven te reizen.
Deel 1 van ‘De Portier’ was inmiddels af en ik miste mijn personages. (Klinkt heel dramatisch, I know.) Maar ik had me zo verdiept in hun karakters en leven, dat het gek voelde om ze ineens los te laten. Op mijn bureau had ik een uitgebreide samenvatting liggen, over wat ik wilde dat er in deel 2 zou gaan gebeuren.
Het grootste deel van het verhaal is fictie, maar mijn personage Esmee lijkt heel erg op mij. Het eerste stuk van het verhaal zal dan ook veelal autobiografisch worden. (Geen spoilers!)
Het belooft een spannend en vooral emotioneel stuk te worden, waar ik denk ik alleen maar mijn voordeel uit kan halen, wanneer ik dat uit pure emoties kan schrijven.
Ik moet niet vergeten om ook tissues in te pakken, want ik kan huilen op commando. En ik gok dat daar best wat traantjes bij gaan vallen.
Ik heb er heel veel zin in om weer verder te gaan en heb de afgelopen week een klein beginnetje gemaakt met de eerste hoofdstukken. Het kostte me een aantal slapeloze nachten, maar Esmee en Mike zijn terug!
Het voelde gelijk alweer als vanouds en ik zat al snel weer helemaal in het verhaal.
Dus bij deze, sorry not sorry voor mijn Portier-woordenkots.
Vada Mickael 